Gmina Błędów jest zlokalizowana w płd-zach. części woj. mazowieckiego w powiecie grójeckim. Z Błędowa do stolicy powiatu - Grójca - jest 16 km; do stolicy Warszawy i Lotniska Chopina - 63 km, a do Radomia i Lotniska Warszawa - Radom im. Bohaterów Radomskiego Czerwca 1976 r. - 62 km. Gmina Błędów jest typowym rejonem sadowniczym, posiada największy procentowy udział w produkcji owoców w rejonie grójecko-wareckim ( około 28% ). Powierzchnia Gminy wynosi 13 523 ha, z tego 12 040 ha ( 89 % ) to użytki rolne. Gmina często jest nazywana Największym Sadem Europy. Na terenie Gminy funkcjonuje 2309 gospodarstw oraz 329 podmiotów gospodarczych. Gminę zamieszkuje 7336 osób.
Gmina graniczy: od północy: z gminami Mszczonów i Pniewy; - od wschodu: z gminą Belsk Duży; - od południa: z gminą Mogielnica; - od zachodu: jednocześnie granica woj. mazowieckiego z województwem łódzkim) z gminami Sadkowice i Biała Rawska.
Najstarsze wzmianki na temat osadnictwa na terenie dzisiejszego Błędowa pochodzą z XIV w. W tym okresie istniał już klasztor w Lipiu, miejscowości oddalonej o 8 km, a tereny obecnego Błędowa pokryte były rozległymi borami. Dlaczego Błędów? Według legendy, drogą przebiegającą właśnie przez te bory podróżował ze swym orszakiem król Kazimierz Wielki, udając się do Krakowa. Orszak, błądząc po borach i nie mogąc odnaleźć właściwej drogi, zatrzymał się w końcu w lesie nad jeziorem. W tym miejscu postawiona została kapliczka, a Kazimierz Wielki nazwał miejsce Błędowem. Po kilku dniach pochód królewski ruszył dalej, a na miejscu wraz z kilkoma ludźmi pozostał Święty Prokop, który podróżował z orszakiem. Z czasem wybudowano kościół pod wezwaniem Św. Prokopa. Kapliczka, która zapoczątkowała istnienie osady znajduje się obecnie (odbudowana) na końcu ulicy Długiej. O Błędowie (pod nazwą Bladów) wspominał w XV w. kronikarz Jan Długosz, a pierwsze wzmianki o parafii i Kościele Rzymsko-Katolickim w Błędowie pochodzą z 1579 r.
Do 1864 roku, tj. do chwili uwłaszczenia chłopów, Błędów był wioską pańszczyźnianą, która należała do grodu Grójec, nazywanym wtedy Grodźcem. W 1827 r. staraniem jednego z właścicieli majątku, Karola Zagórskiego, powstała w Błędowie fabryka wyrobów jedwabnych i piwa angielskiego. Mała wioska zaczęła się intensywnie rozwijać na przełomie XIX i XX wieku. W tym czasie odnotowano duży napływ kolonistów pochodzenia niemieckiego oraz żydowskiego. Błędów szybko z wioski rolniczej zmienił się w osadę, w której główną rolę odgrywało rzemiosło i handel. Przemysłowcy mieli zamiar rozbudować w Błędowie sieć warsztatów tkackich i farbiarni. Myślano także o budowie przez Błędów linii kolejowej, na co nie zgodził się jednak ówczesny dziedzic majątku obawiając się odpływu siły roboczej. W 1859 r. w 9 oddzielnych zakładach tkackich wyrabiano 172 000 łokci wyrobów bawełnianych, 48 000 par pończoch, użyto 9 330 funtów przędzy bawełnianej.
Na przełomie XIX i XX wieku dziedzicem pałacu i majątku był hrabia J. Ch. Kijewski, który ufundował nowy kościół znajdujący się przy ul. Nowy Rynek. Jest to kościół Św. Józefa robotnika. Stary kościół Św. Prokopa po wyremontowaniu zamieniono na kaplicę pogrzebową. Wokół niej na terenie, na którym obecnie znajduje się szkoła oraz plebania, był cmentarz. Po I Wojnie Światowej większość kolonistów, nie widząc szans rozwoju opuściła Błędów, osiedlając się w innych miastach, przeważnie w Łodzi. W 1926 r. zabezpieczono kaplicę pogrzebową, gdyż groziło jej zawalenie, a w latach 1934 - 1936 rozebrano ją i przystąpiono do budowy murowanego małego kościoła w pięknym stylu zakopiańskim, który cieszy nasz wzrok po dziś dzień. Odbudowany kościół Św. Prokopa jest dziś nazywany małym kościółkiem.
